خوزستان اسپورت- مدت‌ها بود که خوزستان برای فرا رسیدن چنین روزی لحظه‌شماری می‌کرد.

به گزارش خوزستان اسپورت، بعد از قهرمانی نافرجام فولاد خوزستان در لیگ سیزدهم، قهرمانی‌ای که با حملات بی‌رحمانه‌ به طلای سرخ خوزستان همراه شد، بغض سنگینی گلوی خوزستانی‌ها را فشار می‌داد. مدت‌ها بود که خوزستان در حسرت چنین روزی می‌سوخت. در حسرت روزی که جوانان برخاسته از کوچه پس‌کوچه‌های خاکی‌اش، غرور مردم این دیار را فریاد بزنند.

استقلال خوزستان، تیمی که در ابتدای فصل به‌دلیل جذب جوانان مستعد فوتبال این استان، هدف انتقادات مغرضانه‌ای قرار می‌گیرد، جمعه شب در اهواز سرود قهرمانی می‌خواند و خوزستانی‌ها را در یک صف کنار هم قرار می‌دهد. معجزه فوتبال، تنها معجزه‌ای است که می‌تواند خوزستانی‌ها را از هر قوم و قبیله‌ای به‌هم وصل کند و امید دوباره‌ای به زندگی آن‌ها ببخشد.

وقتی محسن ترکی سوت پایان را می‌زند، زمان بازی با اعداد 4 و 6 و 24 و خرافه‌سازی نیز به‌پایان می‌رسد. سکه‌های آن تاجر که می‌گفتند تیم تهرانی را قهرمان می‌کند، دردی از آن تیم درمان نمی‌کند و جام قهرمانی به صاحب واقعی آن می‌رسد. کارناوال‌های شادی در شهرهای خوزستان به‌راه می‌افتد و پرچم‌های آبی و قرمز و زرد و سبز در هوا می‌چرخد. اتوبوس حامل پسران قهرمان خوزستان، مسیر نیم‌ساعته ورزشگاه تا هتل را در میان ازدحام هوادارانش، در سه‌ساعت طی می‌کند. صدای بوق ماشین‌ها به آسمان می‌رود و فریاد نام خوزستان از هر طرف شنیده می‌شود.

اگر این استان از حداقل‌ها محروم شده‌ است، فوتبال‌اش اما هنوز زنده است. زنده است تا در روزهای سخت، روزهایی که مشکلات از در و دیوار خانه‌های ساکنانش بالا می‌روند، خنده را به صورت‌های مهربان مردمانش هدیه کند. شاید به‌همبن دلیل باشد که زننده گل‌های قهرمانی استقلال خوزستان در پایان بازی گفت: «همین که مردم خوزستان امشب خوشحال راهی خانه‌هایشان می‌شوند برای ما بهترین هدیه است.»

تقدیم به همه خوزستانی‌ها. به همه‌ی آن‌هایی که جمعه شب در استادیوم غدیر بالاوپایین پریدند. به همه‌ی آن‌هایی که در جای‌جای خوزستان تا نیمه‌های شب پایکوبی کردند. به همه‌ی خوزستانی‌های مهاجر که اخبار این دیار را در غربت دنبال می‌کنند. و البته تقدیم به روح «صمد سواری» که در هیاهوی جمعه شب ورزشگاه غدیر به آسمان پرواز کرد.