سارا خانم سلام ؛ با تشکر از شما و دوست عزیز آقای علی اهوازی ؛ شماها به بنده نظر لطف دارید سعی کرده ام همیشه ضعف های کلی تیم های خوزستانی را به عنوان یک هوادار در حد توانم بنویسم هر چند همه دوستان خودشون همه را بهتر از من می دانند . در بازی با لخویا متاسفانه بعد از گل دوم و مخصوصا در نیمه دوم تیم از نظر روحی روانی دچار یک نوع وادادگی شده بود و بقولی بازی را رها کرده بودند و با هر حمله حریف بوی گل خوردن میامد دلیلش هم این بود ما از قبل از شروع مسابقه بازی را باخته بودیم هرگز نباید از چند روز پیش از بازی در مصاحبه ها تیم حریف را قوی بدانیم و آرزویمان مساوی باشد چون تاثیر بدی روی تیم خودی می گذارد ؛ باید گفت ما قوی هستیم و می بریم . در یکی از جام جهانی ها یک تجربه تلخی تیم ملی ایران در مقابل تیم ملی آلمان رقم خورد در حالی که نیمه اول صفر صفر مساوی بود کادر فنی تیم ملی بجای روحیه دادن صحبت هایی را کردند دال بر اینکه آنها قوی اند و ما به هر حال می بازیم حالا بروید و هر طور دوست دارید بازی کنید ! همین مسئله باعث شد نیمه دوم دو گل بخوریم !