وصال روحانی
آبادان با همه زیبایی‌ها و فرهنگ جالب و مردمان صمیمی و البته هوای گرمش، طی تاریخ خدمات شایانی به فوتبال ایران ارائه کرده و حتی باید متذکر شد یکی از اولین نقاطی که سیاحان انگلیسی شروع به اجرای فوتبال در خاک کشورمان کردند (و همین مساله پایه‌گذار جا افتادن این ورزش قدیمی اما نوسازی شده در کشورمان شد) همین شهر دوست داشتنی بود.

90 و اندی سال بعد از آن دوران دور، فوتبال آبادان نه یک موجود کاملا بومی بلکه سرشار از نیروهای سایر استان‌ها و حتی خارجی‌ها است و با اینکه بازی کردن چند برزیلی در ترکیب صنعت نفت طی سال‌های اخیر به فراخور اطلاق لقب شیرین «آبادان برزیلته» به این شهر و تیم صنعت نفت آن یک لقب‌گذاری صحیح و با مسما نشان می‌دهد اما در راستای تغییر بسیاری از مکانیسم‌های فوتبال در کشورمان، آبادان هم که سال‌ها تیم‌های مختلف فوتبال ایران را تغذیه می‌کرد، اینک 20 سالی است که از بیرون نفر و مهره می‌گیرد و به رغم حفظ بازی فنی و تکنیکی و چشمگیرش دیگر آن شهری نیست که سال‌ها فقط بر اساس فوتبال چشمگیر و فنی خودش و به ویژه در قالب صنعت نفت چشم‌ها را مسحور و قلب‌ها را فتح می‌کرد.

 صنعت نفت اما امسال بیش از هر زمانی و حتی فزون‌تر از سال‌هایی که متهم به پشت کردن به مهره‌های بومی می‌شد، نفرات «بیرون استانی» گرد آورده و تیمی فراهم کرده که فقط هویت خوزستانی و اصالت آبادانی‌اش را فریاد نمی‌کند، بلکه مجهز به کارایی‌ها و مهارت‌ها و روش‌های مختلف بازی است و از هر گوشه‌ای از کشور گلی را برچیده و از هر نقطه‌ای طراوت را برای خود برگرفته تا اینکه تبدیل به تیمی شده است که اینک زیر نظر فراز کمالوند به میدان می‌آید و از هر خط و نقطه آن امکان و احتمال تازه و متفاوتی برمی‌خیزد و زرد و آبی‌های خوزستان فقط به یک روش و سه چهار بازیکن شاخص تکیه ندارند بلکه تلفیقی از روش‌ها و رویکردهای مختلف را در دستور کار خود قرار داده‌اند.

لشکر در اختیار کمالوند که در هر دو فصل گذشته از گسترش فولاد تبریز هم تیم مقاومی ساخته بود، حاوی انواع نام‌ها و اقسام استعدادها است و هر چند سوپراستاری در جمع‌شان نیست اما تعداد نفرات مفید آنها حتی از باشگاه‌های بزرگ تهرانی هم فراتر می‌رود و البته بومی بودن کمترین و رعایت نشده‌ترین شرط عضویت در صنعت نفت امسال بوده است.

عبدالله‌زاده، اسدی، بغلانی، ساکی، باتیستا، سزار، نیک‌نفس، شادکام، جهانبخش، بهزادی کریمی، پریرا، سالاری و البته کرار که هفته اول باعث شکست یک بر صفر استقلال تهران شدند، تنها سرمایه‌های کمالوند در امیدسازترین فصل سرمربیگری وی در لیگ برتر نیستند و شما می‌توانید در دیدارهای بعدی و بر اساس نیازی که هر مسابقه برای تیم‌های درگیر ایجاد می‌کند، امثال معبودی، دریس، کردونی، غبیشاوی و شاید هلیچی و میلاد موسوی را هم در ترکیب زرد و آبی‌های نفت رویت کنید.  مهم این است که دست‌های فراز برای چیدن ترکیب های دلخواهش در زمین باز است و مهم‌تر اینکه خود او مربی است که کارش را بلد است و هر چند شکست ناپذیر نیست اما اگر قطعات و آجرهای لازم را به دست او بدهید، عمارت‌های قشنگی خواهد ساخت.

بازی امشب تیم صنعت نفت با سایپا در تهران در هفته دوم از فصل هفدهم لیگ برتر عیار واقعی تیم «فراز» و توان حقیقی شاگردان او را بیش از پیش رو خواهد کرد اما از الان تا پایان فصل می‌توان به داشتن یک تیم سرشار از شوق پرواز در آبادان امیدوار بود و خوزستان را که امسال هم سه نماینده در لیگ برتر دارد، خبرساز یافت و حرف‌های رسای این فوتبال محو نشدنی را از نو شنید و لذت برد و البته آرزو کرد که روزی دوباره سراسر بومی شوند و نمادی کامل از عبارت «آبادان برزیلته» باشند.