سعید آقایی
بحث کهنه سربازی دوباره داغ شده و مناقشه‌ای غریب را پدید آورده است. این‌بار ذوب آهن سوژه شده که سه بازیکن اصلی‌اش در تیررس سربازی قرار گرفته‌اند و باشگاه تراکتور تلاش می‌کند تا با استفاده از این بهانه دهان پرکن سه بازیکن کلیدی ذوب را تور کرده و آنها را به تبریز ببرد.

باشگاهی که به دلیل بی کفایتی و قصور مدیریتی از دو پنجره نقل و انتقالاتی محروم شده و حالا عقب ماندگی‌اش و دست‌های خالی‌اش را می‌خواهد با توسل به قوانین ضدفوتبالی جبران کند. شبیه شاگردی که آخر سال از همه‌جا مانده و رانده شده و حالا با تک ماده نمره قبولی می‌گیرد که به هیچ عنوان شایستگی و لیاقت آن را ندارد.

تک ماده فوتبال اما بسیار بسیار بیشتر ناعادلانه و بی رحمانه است. یک قانون عجیب که آن را باید به‌عنوان ضدقانون تعبیر کرد که از سر تا پا علیه فوتبال است و برای آن نمی‌توان هیچ متر و معیاری یافت که با ترازویش آن را در فوتبال سنجید. قانونی که محصول یک تصمیم چکشی پشت درهای بسته است که وضع کنندگان آن هیچ قرابتی با فوتبال و قواعد آن نداشته‌اند. آنها که نمی‌دانند فوتبال محصول یک زراعت طولانی و باحوصله است که میوه آن تنها با مرارت و خون دل به دست می‌آید و یا تجارتی که برای رسیدن به سود و منفعت باید در آن شکیبا بود و قواعد و اصول را رعایت کرد.

در این معادله جایی برای حاضری خوری وجود ندارد. اینکه میوه زراعت یا سود تجارت را آسان و بی‌بهانه و بر پایه یک قانون دوخطی منسوخ، بدون هیچ شرط و شروطی به دیگری واگذار کرد. قانونی که پای استدلال چوبینش ناگفته عیان است. یک معامله یکطرفه و ناعادلانه که دست‌کمی از عهدنامه ترکمنچای ندارد.

باشگاهی که استعدادی را کشف کرده و با هزار امید و آرزو و البته مرارت و دشواری آن را پرورش می‌دهد و درست در لحظه شکوفایی و بار دادن، این استعداد به اسم سربازی به تاراج می‌رود تا باشگاهی دیگر بدون ذره‌ای زحمت و محنت از این استعداد شکوفا شده و این محصول آماده سود ببرد.

باشگاهی دیگر با یک سرمایه گذاری کلان و هزینه میلیاردی ستاره جوانی را خریداری می‌کند تا در مسیر موفقیت و قهرمانی از توانایی این ستاره سود ببرد اما در نهایت این کیفیت و توانایی نصیب باشگاه حاضری خوری می‌شود که به بهانه سربازی همه سرمایه باشگاه را به یغما می‌برد.

فراموش نباید کرد که 2 سال بعد و به هنگام عودت سرباز به باشگاه اصلی، هیچ ضمانتی وجود ندارد که این سرباز هنوز کیفیت، کمیت و توانایی‌های سابق را حفظ کرده باشد و این معامله یکسویه در انتها نیز سرنوشتی نامعلوم و مبهم خواهد داشت.

این قانون تنها خسران و غبن را برای باشگاه سازنده و باشگاه سرمایه‌دار به همراه دارد و سود ناعادلانه آن تنها نصیب باشگاهی می‌شود که سر سوزنی برای این ستاره‌ها نه هزینه‌ای داده و نه انرژی و زمان صرف کرده.

این همان قانون ناعادلانه و بی رحمانه‌ای است که مستقیم منافع و روح فوتبال را هدف قرار داده و با هیچ متر و معیاری پذیرفتنی نیست. قانون سربازی در چارت فوتبال با این شکل و شمایل تنها تلفات به بار می‌آورد و باشگاه سازنده و باشگاه سرمایه‌دار را برای هزینه مادی و معنوی برای پدیده‌ها متنبه و بی‌انگیزه می‌کند. آنچه یک سکته بزرگ در مسیر زراعت و تجارت فوتبال است.

از خدمت مقدس سربازی هیچ گریز و هیچ بهانه‌ای نیست، اما برای اجرای آن در مستطیل سبز، باید طرحی نو درانداخت و ساز و کاری متفاوت و البته کاربردی اندیشید تا فوتبال مغبون نشود.