عبدالکاظم دریساوی
خبر درگذشت دوست را که می شنوی؛ غبار اندوه تو را تا درون غصه ای پردرد در خود فرو می‌برد و عبور و مرور خاطرات را با تو واگویه می‌کند. می‌گویند زندگی را از درون همین خاطرات و مجموعه رفتارها معنی می‌کنند. شاید آخرین لبخند دیدار "دوست" همه اندوهان را به دنیای فراموشی ببرد و لذتش تو را با خود نگاه دارد. درست در همین حس و حالی که برای نبودنش آهی از ژرفای دل بر می‌آوری و اشکی از دیدگانت فرو می‌چکد. اشکی که فارغ از هر سودایی است و...

اصلا تو گویی خود یاد است و همه خاطره. حالا آبادان و همه ورزش و پیشکسوتان فوتبال این دیار با همین حس و حال در سوگ دوست نشسته‌اند . در سوگ درگذشت پیشکسوت خدمتگذار و خوشنام و شریف شاهین آبادان آقای محمد سعدونی؛ دریغ و درد!

محمد سعدونی - متولد ۱۴ خرداد سال ۱۳۱۹
در یک خانواده کارگری در محله کوی بهمنشیر با بچه‌های محل پا به توپ شد، دوران ابتدائی را در مدرسه بهار و دوران دبیرستان را در مدارس ابن سینا، دکتر فلاح و امیرکبیر به پایان رساند. محمد در سن نوجوانی مورد توجه مرحوم ماشاءالله هاشمی معلم ورزش خود قرار گرفت وبه تیم محلی «الوند» دعوت شد تا در زمین «سیمن کلاب» در بوارده جنوبی با بازیکنانی چون اسماعیل امین‌زاده، قاسم اقلیما، حسن ایزدبخش، فرهنگ هوشنگی، حسن مکی، بهروز عابدیان و... در بازی‌های دسته‌های دو آبادان فعالیت نماید.

در سال ۱۳۳۶ به همراه گروهی از همبازیانش به باشگاه «شاهین آبادان» رفت و با بازیکنانی به‌نام همچون دکتر بیژن کوه‌زاد، ناصرارجمندی ،پرویز اطمینان، فریدون جمالی، فرج الله شاعری، غلامعلی مصیبی و ... هم‌بازی شد. در سال ۱۳۴۰ با بازی‌های خوبی که از خود نشان داد به تیم اصلی شاهین در کنار بزرگانی چون زنده یادان استاد پرویزدهداری و اعجوبه فوتبال حمید برمکی، علمداری، منوچهر سالیا ،حمید جاسمیان، مجید فخروییان، مرحوم استاد فاروق فتاحی و ... قرار گرفت و به میدان رفت. سعدونی تا سال ۱۳۴۸ در پست گوش راست با سرعت دیدنی که داشت بازی‌های درخشانی از خود به نمایش گذاشت و از آن سال به بعد فوتبال را در کسوت مربیگری ادامه داد و تیم پیروز را رهبری نمود.

محمد سعدونی که از خانواده‌ای اصیل و شریف و ورزشی بود، سعی بسیار کرد که در کسوت مربیگری آنچه را که از بزرگان شاهین آموخته بود به بازیکنان جوان منتقل نماید و در این کار و هدف هم موفق نشان داد و شاگردان و بازیکنان زیادی را به فوتبال آبادان و خوزستان معرفی کرد. ‌با شروع انقلاب بهمن ۵۷ تیم پیروز را به برادرش حمید سعدونی که یکی ازبازیکنان خوب آن دوران تیم جم و شاهین آبادان بود سپرد تا خود با تجاربی که اندوخته بود بیشتر به جامعه فوتبال خدمت نماید. سعدونی در زمان جنگ تحمیلی نیز دست از فعالیت ورزشی نکشید. او به همراه مرحوم استاد منوچهر سالیا برای زنده نگه داشتن فوتبال در شیراز استاد سالیا را در تشکیل تیم صنعت‌نفت همراهی کرد.

با پایان جنگ تحمیلی در سال ۱۳۶۷و حضور مردم در شهر خاطره‌انگیز آبادان به همراه دیگر بزرگان فوتبال همچون نصرالله بم‌زاده، رجب داوری، حمید ظفریان، حسن پورمفرد، مرحوم سالیا و مرحوم فیروزفر اولین هیات فوتبال آبادان را تشکیل دادند و به مدت ۴ سال به جوانان و فوتبال آبادان خدمت کرد.

او در سال ۱۳۸۶ با همراهی پیشکسوتان خوشنام آبادان نظیر آقایان بم‌زاده، حسین بهاریان، عبدالعلی بیت سیاح، عبدالواحد بزمه و ... با تشکیل کانون پیشکسوتان فوتبال آبادان به خدمات خود ادامه داد و تا آخرین لحظه زندگی با کانون پیشکسوتان همکاری کرد.

استاد محمد سعدونی در مورد کانون پیشکسوتان فوتبال عقیده داشت وقت گذاشتن در کانون و همراهی و حمایت از آن به عنوان یک نهاد صنفی و مدنی ارزش معنوی بالایی دارد که در زنده نگه داشتن سنت‌ها و حرمت گذاشتن به بزرگان فوتبال و ورزش از اهمیت زیادی برخوردار است. استاد سعدونی خود را همیشه یک شاهینی وفادار به آرمان‌ها و اهداف و ارزش‌های مکتب شاهین می‌دانست و تا آخرین دم حیات یک شاهینی شریف و خدمتگدار و آبادانی اصیل باقی ماند.

وقتی به کارنامه و چنتای او می‌نگری و مجموعه خدمات او را ورق می‌زنی؛ در انتها باید به احترامش بایستی. خدایش بیامرزاد.