آرمن ساروخانیان – روزنامه ایران ورزشی
فولاد جمعه در ورزشگاه آزادی یک تیم کاملا دست و پا بسته بود. شکست سه بر صفر مقابل پرسپولیس جای هیچ دفاعی باقی نگذاشت. پورموسوی هم در پاسخ به اعتراض هوادارانی که به تهران آمده بودند اعتراف کرد که تیمش بد بازی کرده است.
برد پرسپولیس در این بازی قابل پیشبینی بود و از فولاد انتظار نمیرفت که مدافع عنوان قهرمانی را شکست دهد، ولی نمایش میهمان در ورزشگاه آزادی نگرانکننده بود، چرا که هیچ برنامهای برای حمله نداشت.
خوزستان همیشه به بازیکنان تکنیکی و فوتبال روی زمین شهرت داشته، ولی در تیم فولاد که نام این استان را در پسوندش دارد، نشانهای از این فوتبال دیده نشد.
بازیکنان این تیم هر بار که صاحب توپ شدند، با پاسهای بلند میخواستند لوسیانو پریرا را پیدا کنند و کار را برای مدافعان پرسپولیس آسان کرده بودند. عبدالله کرمی، مدافع میانی فولاد بیش از دیگران به این کار اصرار داشت و حتی در مواقعی که تحت فشار نبود هم توپها را با ضربات بلند دفع میکرد. در صحنه اخراج سینا مریدی، در شروع نیمه دوم هم دفع شتابزده و اشتباه کرمی بود که هافبک فولاد را مجبور به خطا کرد.
فولاد که در مقایسه با سایر تیمهای خوزستان وضعیت باثباتتری دارد و تماشاگرانش در بازیهای خارج از خانه هم تنهایش نمیگذارند، نمیتواند تنها برای نباختن به زمین برود و این قدر بیهدف بازی کند.
پورموسوی که بازیکنان نسبتا خوبی هم دارد، باید سنت خوزستان و علاقه هوادارانش را هم در نظر داشته باشد، ولی تیم او در تهران کاملا آشفته بود و هیچ برنامهای برای استفاده از هافبک باهوشی مثل سروش رفیعی نداشت.
تنها ضربه به چارچوب فولاد در دقیقه 82 بازی بود، زمانی که پرسپولیس بعد از زدن سه گل کار را تمام کرده بود و همین نشان میدهد که فولاد در آزادی چه تیم بیآزاری بوده. هواداران فولاد از پورموسوی انتظار قهرمانی ندارند، ولی این تیم به عنوان نماینده خوزستان میتواند و باید یکی از تیمهای جذاب لیگ هجدهم باشد. فولاد مشکلات عجیب و غریب تعداد زیادی از تیمهای شهرستانی این دوره را ندارد و در مقابل انتظار میرود که نمایش باکیفیتتری داشته باشد.
مع الاسف فولاد در این سنوات گرفتار جهل مطلق فنی، بی تخصصی و ورود اشخاص منفعت جو شده است بطوریکه باهجمه این اشخاص به تیم بزرگ فولاد تمام هیبت وعظمت آن ازهم گسیخت. بدنبود به دوران طلائی آن که عامدانه به زوال کشیده شد اشاره ای می کردید، دورانی که نام فولاد به واسطه نوع فوتبال تیمی وتاکتیک پذیری آن وکلیت ساختاری، لرزه به تمام تیم ها علی الخصوص تیم های پایتخت نشین وهوادارانش در آزادی می انداخت و آنها را در زمین خودشان لوله می کرد. این شیر زخمی همان شیر است وقطعا چنانچه افرادی کاربلد وارد عمل شوند خواب را از تیم های دردانه پایتخت می رباید چون اینجا خوزستان است ومهد فوتبال ایران واین تیم فولاد است ومعدن استعدادهای سرشار وجویای نام.
فلاکت فولاد زمانی کلیدخورد که مدیرانی چون اژدری سرکارآمدند و مربیانی چون سعداوی و پورموسوی هدایت این تیم محبوب خطه جنوب رابرعهده گرفتند وتا به امروز چیزی به جز ادعای پوچ، سخنان دوگانه، بی برنامه بودن تیم، سرخوردگی تیم وهواداران وخروج فولاد از ریل منطق وساختار مدون آن وجود نداشت واین شعارها وقول ها از این افراد جاهل به تمام معنا کماکان ادامه دارد.
با این وصف طبیعی است تیم های سرخابی و تیم های تازه به دوران رسیده خودنمائی کنند و ما بشویم مضحکه خاص وعام
اما وای به روزی که این شیر زخمی دوباره بلند شود وغرش کند...
والله خیر المستعان...
امسال باشگاه فولاد بیشترین هزینه را نسبت به تمام سالها کرده و این هزینه فقط با قهرمانی جبران میشود.
در این گرانی دلار 2 مربی خوب خارجی و 3 بازیکن خارجی آوردیم. بازیکن قرضی از سپاهان بازیکن قرضی از پرسپولیس بازیکن بومی و غیربومی و مربیان بومی و غیربومی و اردوهای تدارکاتی و پرداخت قسط اول قراردادهای تمامی ارکان تیم وووووو هرکاری که باید باشگاه برای قهرمانی انجام داد.
اما متاسفانه فقدان یک سرمربی بزرگ و باسواد باعث شده این هزینه های بی سابقه هدر بره و بازی که روبروی پرسپولیس دیدیم در شان تیمهای دسته 2 خوزستان هم نبود.
تا دیر نشده مدیریت شرکت فولاد باید به داد تیم برسد. هفته به هفته بدتر و بدتر بازی میکنیم...
خدایا چه گرفتاری شدیم کسی نیست مارو از دست این وضعیت نجات بده
از پورموسوی چه انتظاری داری؟
پورموسوی هیچ بار فنی برای انتقال ب تیم ندارد!!!