احسان محمدی
میگویند برخی ایرانیها به صورت دستچین شده (Selective) با هر پدیدهای برخورد میکنند. هر چیزی از هر فرهنگ، ایدئولوژی، ساختار و … که به سودشان باشد برمیدارند و با باقیاش مخالفند! برای همین از فرهنگ چهل تیکهای برخوردار شدهاند.
اگر به صفحه اینستاگرامشان به عنوان بُرشی عریان شده از زندگی سر بزنید میبینید هم عکس عزاداری محرم دارند، هم فحاشی به ملتهای عرب، هم پرچم شیر و خورشید و عکس شاه، هم عکس حضور در راهپیمایی 22 بهمن، هم نه غزه، نه لبنان، هم قربان صدقه رفتن برای سردار سلیمانی …
به اینکه آیا چنین چیزی خوب است یا بد کاری ندارم. خلایق حق دارند از هر چیزی که میخواهند لذت ببرند اما بعد از بازی پرسپولیس - نفت مسجدسلیمان واکنشهایی دیدم که به نظرم ما تکلیفمان حتی با خودمان روشن نیست چه رسد با دیگران!
نفت مسجدسلیمان در تهران به تساوی صفر - صفر مقابل پرسپولیس دست یافت. نتیجهای خوشحالکننده برای تیمی که تازه به لیگ برتر صعود کرده، مقابل قهرمان دو دوره گذشته و کاملترین تیم چندسال اخیر فوتبال ایران. اما نمایش این تیم به شدت مورد نقد قرار گرفت.
در نمای دورتر، نفت مسجدسلیمان با دفاع اتوبوسی، بازی تأخیری، چشم دوختن به ضدحملات، مهار بازیکنان کلیدی حریف با سلب فضا و گاه اعمال خشونت، تلف کردن زمان بازی با تمارض به مصدومیت و … این امتیاز را به دست آورد. عدهای به عبدالله ویسی حمله کردند که فوتبال چرک به نمایش گذاشته و این سبک بازی همان ضدفوتبالی است که مردم نمیپسندند.
پیش از این هم چند سرمربی لیگ برتر به همین دلایل از سوی برخی هواداران و منتقدان نقرهداغ شده بودند. اینکه مقابل پرسپولیس دست به تجمع در زمین خودی میزنند و روح فوتبال را میکُشند. این پرسش همیشگی اما بیپاسخ میماند که اگر شما جای عبدالله ویسی با بضاعت اندک بازیکن باشید، این سبک را دنبال میکنید یا ترجیح میدهید با بازی باز و تهاجمی دست به خودزنی بزنید و چند گل زیبا دریافت کنید تا تماشاگر لذت ببرد؟!
جالب است که در میان منتقدان این سبک بازی کسانی هستند که ستایشگر سبک کارلوس کیروشاند. آنها کیروش را تحسین میکنند که با این سبک بازی از حریفان امتیاز میگیرد اما عبدالله ویسی را با اصطلاحاتی مثل فوتبال چرک و ضدفوتبال تحقیر میکنند!
– آقا! فوتبال ملی فرق میکنه با باشگاه!
– شما انتظار دارید مقابل پرتغال و اسپانیا حمله کنیم؟!
– …
این پاسخهای دم دستی را زیاد میشنویم اما «فوتبال، فوتبال است». برای عبدالله ویسی، لیگ برتر فوتبال ایران، مثل جام جهانی برای کیروش است، نان و شهرتش به آن گره خورده، برای او پرسپولیس همان پرتغال و اسپانیاست و حق دارد تلاش کند امتیاز بگیرد.
همانطور که کیروش هم با دفاع اتوبوسی، بازی تأخیری، چشم دوختن به ضدحملات، مهار بازیکنان کلیدی حریف با سلب فضا و گاه اعمال خشونت، تلف کردن زمان بازی با تمارض به مصدومیت و … از حریفان امتیاز میگیرد.
من هم شیفته فوتبال تهاجمی و پرگل هستم اما مثل همه علاقمندان به فوتبال وقتی این سبک را دوست دارم که تیم محبوبم گل بزند نه اینکه کیسه گل شود! اما این شیوه نقد کردنِ دستچین شده آدمها را نمیپسندم. اگر سبک بازی کیروش را میپسندید، به عبدالله ویسی خرده نگیرید. او به سبک کیروش مقابل پرسپولیس بازی کرد و امتیاز گرفت.
زورشون اومد که نبردن شروع کردن به جوسازی ضد ویسی و نفت مسجد سلیمان.
وگرنه نفت خیلی تهاجمیتر از فولاد روبرو پرسپولیس بازی کرد.
فولاد یه شوت تو چارچوب پرسپولیس که نزد هیچی تازه 3 تا خورد.