آخرین بار که دراگان اسکوچیچ و هواداران تیم فولاد از ته دل خندیدند، به روزی برمی‌گشت که فولاد دربی خوزستان را فتح کرد.

به گزارش خوزستان اسپورت، دراگان اسکوچیچ، مردی که به دیدن مشت های گره کرده‌اش پس از پیروزی‌های متوالی فولاد در آغاز نیم فصل دوم لیگ برتر عادت کرده بودیم، چند هفته‌ای هست که از ته دل نخندیده؛ مشت های خود را رو به دوربین گره نکرده و نیمکت نشینان فولاد را در بغل نگرفته تا خوشحالی‌اش را با آن ها قسمت کند.

 بعد از غروب آن روز آخر هفته‌ای که فولاد موفق به شکست دادن استقلال خوزستان شد، آن چهره بشاش تغییر حالت داده است. سگرمه‌های درهم رفته، جای لبخندهای دراگان را گرفته و سرمربی فولاد را کم طاقت کرده است. او که در رشته روزنامه‌نگاری تحصیل کرده و تاکتیک های مصاحبت با خبرنگاران را فرا گرفته، حالا در کنفرانس های خبری هم لبخندی به لب نمی‌آورد.

در چنین فضایی، هجوم شایعات، نشر خبرهای ضد و نقیض، داستان سازی و خیال پردازی درباره دلایل نتیجه نگرفتن تیم فولاد، امری طبیعی به نظر می‌رسد. آن ها، شایعه سازان و بدخواهان، مدت زیادی در انتظار چنین فرصتی بودند تا تیم محبوب جنوب را آماج حمله قرار دهند.

پیروزی‌های متوالی تیم سرخ پوش خوزستان، سوهان روح آن هایی بوده که پس از چند نتیجه نامطلوب این تیم، پرده از چهره برداشته و فولاد را هدف شایعه سازی، و نه انتقاد و تحلیل، قرار داده‌اند.

در چنین فضایی، دراگان اسکوچیچ شاید خوش شانس بوده که حامیانی چون مدیران باشگاه فولاد خوزستان داشته که پای او ایستاده اند. خوش اقبال بوده که هواداران فولاد از حمایت او دست برنداشته اند و خوش شانس بوده که همراهانی چون دکتر مرادی و ابن قاسم داشته تا در طول روز کنارش باشند و به دفع حاشیه‌هایی بپردازند که این روزها از در و دیوار باشگاه فولاد بالا می‌روند.

تجربه و گذشت زمان در فوتبال ایران نشان داده مربیان خارجی اگر در این کشور مشاوران و همراهان هوشیاری نداشته باشند، خیلی زود دچار لغزش می‌شوند و دوران فعالیت آنها در ایران به سر می‌رسد. دراگان اسکوچیچ اگر در فولاد بدشانسی‌های زیادی در زمینه جدایی بازیکنان سرباز آورده، در عوض، در فضایی کار کرده که اطرافیانش، چه در حضور و چه در غیابش، او را با تمام توان یاری کرده‌اند.

اسکوچیچ پس از سپری کردن چند هفته پر اضطراب، حالا یک فرصت مناسب برای تکرار لحظاتی به دست آورده که هواداران فولاد مدتی است حسرت تکرار آن را می‌کشند.

بازگشت بازیکنان سرباز که صبح امروز سرپرست تیم فولاد در مصاحبه با رادیو خوزستان خبر بخشش محرومیت آن ها را تأیید کرده، خصوصاً بازگشت بختیار رحمانی و سروش رفیعی که اسکوچیچ آن ها را بهترین بازیکنان فوتبال ایران در سال های 92 و 93 شمسی معرفی کرده، این فرصت طلایی را به مربی فولاد داده تا در انتظار شیرین ترین پیروزی دوران حضورش در فوتبال ایران باشد.

برای مردی که هفته‌هاست رنگ آرامش را در فوتبال ایران ندیده، برای سرمربی سابق النصر سعودی که دو بار در دربی معروف ریاض به الهلال باخته، برای دراگان که در روز قرعه کشی لیگ قهرمانان از ابن قاسم قول گرفته تا قرعه الهلال را از گوی انتخاب تیم ها بردارد، برای اسکوچیچ که آرزو می‌کرده تیمش با الهلال همگروه شود، بازی عصر سه شنبه، یک بازی ویژه است.

شکست دادن الهلال سعودی، تیمی که دراگان اسکوچیچ مدت ها منتظر رودررو شدن با آن بوده، در روزهایی که خوشبختی با فولاد قهر کرده، برای دراگان اسکوچیچ لذتی معادل فتح لیگ ایران خواهد داشت. حتی اگر اسکوچیچ وانمود کند که این بازی برای او صرفاً یک بازی با سه امتیاز معمولی است.

دراگان اسکوچیچ، حالا، در روزهای آخر سال، در روزهایی که باشگاه استقلال چپ و راست در خصوص نخواستن او بیانیه می دهد، باید به فولاد برگردد. با یک پیروزی بزرگ در شب چهارشنبه آخر سال، اسکوچیچ باید به آغوش هواداران فولاد برگردد. به آغوش هوادارانی که اغلب، بعد از پیروزی یا شکست تیم محبوبشان، کمی در ابراز احساسات زیاده‌روی می‌کنند.

این هواداران پرشور، این جمعیت عاشق، در آخرین سه شنبه سال به استادیوم الغدیر سرازیر می‌شوند تا همه روزهای ملال آور و ناراحت کننده زمستان 93 را به فراموشی بسپارند. روزهایی که باران خاک، نفس کشیدن را برای آن ها مشکل می‌کرد و نتایج فولاد تلخی روزهای غبارآلود را افزایش می‌داد.

غروب سه شنبه، چشمان حاضرین در استادیوم الغدیر، به سمت نیمکت فولاد خواهد بود تا فریادهای شادی و مشت های گره کرده اسکوچیچ را ببینند و در شادی پیروزی نوروزی با او سهیم شوند.