به گزارش خوزستان اسپورت و به نقل از ایسنا خوزستان، استادیوم‌ها و مجموعه‌های ورزشی در همه جای دنیا به عنوان محلی برای شور و نشاط نوجوانان، جوانان و شناخت استعدادها محسوب می‌شوند اما مدت‌هاست که مجموعه ورزشی تختی اهواز، همان ورزشگاه پیر اهواز، حال و روز خوبی ندارد و مورد بی‌مهری واقع شده است.

برای مشاهده وضعیت ورزشگاه تختی اهواز که روزی نقاهتگاه دوران دفاع مقدس بوده و یک میراث ماندگار محسوب می‌شود، لازم است تنها ۱۵ دقیقه وقت بگذارید تا بتوانید وضعیت اسفبار آن را مشاهده کنید. ورزشگاهی که جای جای آن را زباله فرا گرفته است و علاوه بر انبوهی از زباله، بخش‌های مختلفی از ورزشگاه نیز به بیابان و علف‌زار تبدیل شده است.

آبخوری‌های ورزشگاه نیز سال‌ها است که شیر آب ندارند، چه برسد به آبی که در لوله‌ها جریان پیدا کند و عطش ورزشکاران را فرو نشاند. سرویس‌های بهداشتی این ورزشگاه نیز بسته هستند و قابل استفاده نیستند؛ به صورتی که برخی از سرویس‌ها محلی برای زباله و وسایل دور انداختنی شده‌اند. حتی در جریان بازی‌های تیم‌های فوتبال و دو و میدانی بانوان و آقایان، این موضوع بارها مورد انتقاد قرار گرفته اما گوش شنوایی نبوده و نیست.

نکته دیگری که در بازدید از این ورزشگاه می‌تواند نظر هر علاقه‌مند به ورزشی را جلب کند، سردر قدیمی محل فعالیت برخی از هیات‌های ورزشی است که تابلوهای قدیمی، ظاهر زشتی به فضای آن‌جا داده‌اند. تابلوهایی که باوجود گذشت سال‌ها از تغییر نام اداره‌کل تربیت‌بدنی به اداره‌کل ورزش و جوانان، همچنان روی آن‌ها نوشته شده است، اداره‌کل تربیت‌بدنی!

این مجموعه ورزشی به صورتی ساخته شده که هیات‌های ورزشی را هم در دل خود جای داده است، بماند که دفتر این هیات‌ها در زیر پله‌ها، در شان و منزلت رشته‌های ورزشی و ورزشکاران و پیشکسوتان نیست، حالا تصور کنید که رو به روی این هیات‌ها علف‌زار و وسایل دور انداختنی خود هیات‌ها مثل صندلی شکسته و شیشه هم باشد؛ البته خود مسوولان هیات‌های ورزشی و ورزشکاران نیز ملزم به رعایت نکات بهداشتی هستند و باید خود را در قبال این ورزشگاه که به نوعی خانه‌شان محسوب می‌شود، مسئول بدانند و این که هر وسیله دور انداختنی را درون محوطه ورزشگاه رها و در نگهداری خانه ورزشی خود کم‌لطفی کنند، جای بسی تامل است!

حالِ تنها زمین محصور شده برای فوتبال بانوان که وعده تبدیل آن به آکادمی فوتبال بانوان را هم داده بودند نیز اصلا خوب نیست و شاید گفتن این جمله که "مزرعه‌ای بیش نیست"، برای بیان وضعیت آن کافی باشد. البته جای سوال است که هیات فوتبال چه می‌کند و اگر از عهده نگهداری این زمین چمن بر نمی‌آید، بهتر نیست که کار را به کاردان و هر آنکه مسئولیت‌پذیر است، بسپارد و خیال دختران علاقه‌مند به فوتبال را راحت کند؟

دردنامه ورزشگاه پیر تختی اهواز به همین جا ختم نمی‌شود؛ وقتی سال گذشته تنها سالن آموزش این اداره‌کل بر اثر نشت گاز، دچار انفجار شد و کاملا از بین رفت، پس از آن دیگر هیات‌های ورزشی سالن آموزشی به چشم ندیدند، البته آن‌ها می‌گویند گاهی برای یادآوری این که محلی به نام سالن آموزش داشته‌ایم، در محل این سالن حاضر می‌شویم تا یادمان بیاید که آموزش، اصل اول در کارمان است.

در حالی ورزشگاه تختی به این روز دچار شده است که اگر مسئول اماکن ورزشی این اداره‌کل و دیگر مسئولان مربوطه که خیلی از این ورزشگاه هم دور نیستند، برای دقایقی در ورزشگاه قدم می‌زدند، شاید تا کنون گامی برای بهتر شدن وضعیت این پیر قدیمی برداشته بودند.

البته نکته مثبتی که پس از سال‌ها در ورزشگاه تختی اهواز رقم خورد، بهبود شرایط تمرینی ورزشکاران جانباز و معلول در زمین چمن مخصوص هیات ورزش‌های جانباران و معلولان بود که خوشحالی و رضایت این ورزشکاران را در برداشت.

وارد ورزشگاه تختی که می‌شوی، یاد بدهکاری‌هایت می‌افتی!
سعید پویا، دبیر هیات دو و میدانی خوزستان با انتقاد شدید نسبت به وضعیت ورزشگاه تختی و دفتر این هیات در این ورزشگاه، گفت: وارد استادیوم‌ها می‌شوی تا روحیه‌ات خوب شود ولی وارد ورزشگاه تختی که می‌شوی یاد بدهکاری‌هایت می‌افتی! هر کسی وارد این مجموعه ورزشی می‌شود، انگار وارد یک مخروبه شده است. از وضعیت ورزشگاه هم که انتقاد می‌کنیم، مسوولان موضع می‌گیرند که چرا انتقاد می‌کنید و منتقدان را دشمن خود می‌دانند.

وی ادامه داد: ورزشکار وقتی یک هفته می‌آید، کار می‌کند و می‌بیند که ورزشگاه آبخوری و سرویس بهداشتی ندارد، بعد از یک هفته می‌رود و دیگر پیدایش نمی‌شود. بعد به ما می‌گویند استعداد جذب کنید. آیا با امکاناتی که شما خارج از شان یک ورزشکار فراهم کرده‌اید، می‌توانیم استعداد جذب کنیم؟ من به عنوان یک ورزشکار اگر برادر کوچکتری داشته باشم، هرگز نمی‌گذارم به استادیوم تختی اهواز بیاید زیرا اصلا شرایط خوبی ندارد و دیدگاهش نسبت به ورزش تغییر خواهد کرد.

دبیر هیات دو و میدانی خوزستان افزود: چندین سال است که ورزشگاه تختی را رها کرده‌اند. بروید سرویس‌های بهداشتی و آبخوری‌های ورزشگاه را ببینید تا متوجه شرایط نامناسب ورزشگاه شوید. مدتی پیش مدیرکل سابق ورزش خوزستان را به عنوان معاون توسعه منابع انسانی انتخاب کردند که اماکن ورزشی هم زیر نظر او است، سوال من این است که اکنون چه کاری می‌کند؟ آیا حق ورزشگاه تختی با این همه روزهای خوبی که برای ورزش استان رقم زده، چنین شرایط بدی است؟ کسی را در ورزش نداریم که ورزش را مدیریت کند، بعد انتظار تغییر و پیشرفت داریم.

دیوار هیات دارد روی سرمان خراب می‌شود
وی گفت: به ما می‌گویند برای ورزش سرمایه‌گذار بیاورید، آن وقت دیوار هیات ما را ببینید که ترک خورده است و دارد روی سرمان خراب می شود. وقتی سرمایه‌گذار را به دفتر هیات می‌آوریم، به ما می‌گوید می‌ترسم که سقف هیات روی سرم خراب شود. متاسفانه اماکن ورزشی خوب تحویل یک عده خاص هستند و بعد محل هیات ما زیر راه پله است و مگر چه جذابیتی در زیر پله‌ها برای ورزش است که اسپانسر جذب کنیم؟ دو و میدانی رشته مادر است اما بروید و پیست را ببینید. همه چیز را از ما دریغ کرده‌اند. نور نداریم و امکانات نیست آن وقت مدال هم می‌خواهند.

کسی نیست زباله‌های ورزشگاه را جمع‌آوری کند؟
یکی از روسای هیات‌های ورزشی نیز با گله‌مندی از شکل و شمایل نامناسب ورزشگاه تختی اهواز، گفت: فضای رو به روی هیات ما پر از زباله است و آیا این حق ورزش است؟ از اسفندماه تاکنون نیز درگیر ویروس کرونا هستیم و همه را به رعایت نکات بهداشتی دعوت می‌کنیم، آن وقت می‌خواهم بدانم کسی نیست که این زباله‌ها را که منشا آلودگی و بیماری هستند، جمع‌آوری کند. نباید جمع‌آوری زباله‌ها مقطعی باشد. مثلا بعد از این گزارش اقدامی مقطعی انجام دهند و بعد دوباره بشود همان شرایط بد گذشته.

ورزشگاه تختی، سرویس بهداشتی و آبخوری ندارد
همچنین عماد، فردی است که از سال ۱۳۷۳ تاکنون برای انجام فعالیت ورزشی در بعد همگانی به ورزشگاه تختی می‌آید. او هم با انتقاد از عدم رسیدگی مسوولان ورزش استان به این ورزشگاه، گفت: این ورزشگاه امکانات لازم از جمله آبخوری و سرویس بهداشتی ندارد. من که ورزشکار حرفه‌ای نیستم و تنها برای سلامتی ورزش می‌کنم ولی آیا حق آن جوانی که برای ورزش قهرمانی به ورزشگاه تختی می‌آید، چنین شرایطی است؟ پیست دو و میدانی را ببینید که چه شرایط بدی دارد. بعد مسئولان مدال و قهرمانی می‌خواهند؟ مثلا تنها پیست استاندارد خوزستان است. بیشتر این ورزشکاران به سن ۲۸ سالگی که می‌رسند، ورزش را کنار می‌گذارند و می‌روند، چون دلخوشی ندارند. دلم برای این جوانان می‌سوزد.


متاسفم!
یکی از فوتبالیست‌های نوجوان به اسم علی هم با انتقاد از فضای ورزشگاه، عنوان کرد: حتی اگر به زمین‌های چمن‌ ورزشگاه نیز رسیدگی کنند اما چه فایده دارد وقتی وارد ورزشگاه می‌شوی و این قدر کثیف است؟! کسی این جا به ما سر نمی‌زند و مثلا هیات فوتبال و اداره‌کل ورزش خوزستان هم در خود ورزشگاه تختی اهواز واقع شده‌اند. بزرگان ما خاطرات زیادی از بازی‌های فوتبال در این ورزشگاه دارند و واقعا متاسفم که ورزشگاه تختی اهواز به این صورت شده است.


زمین چمن بانوان نیاز به شخم زدن دارد!
فروزان سلیمانی، یکی از مربیان فوتبال بانوان خوزستان نیز با بیان این که هر وقت در لیگ برتر میزبان تیم‌های دیگر بودیم، به خاطر وضعیت ورزشگاه تختی خجالت‌زده می‌شدیم، افزود: آنقدر وضعیت سرویس بهداشتی و حتی نظافت ورزشگاه بد است که واقعا در شان خوزستان نیست. در جریان لیگ برتر نیز تیم‌های میهمان نسبت به این موضوع شاکی بودند، در حالی که وقتی برای بازی به استان‌های دیگر می‌رفتیم، شرایط استادیوم‌هایشان بهتر بود. حیف است که ورزشگاه تختی را رها کرده‌اند. این ورزشگاه نیاز به توجه مسئولان دارد. همچنین یک سالی است که زمینی را به فوتبال بانوان اختصاص داده‌اند تا در آن اقدامات اساسی برای رشد فوتبال بانوان خوزستان انجام شود ولی عملا در حد حرف بوده و اکنون نیز وضعیت این زمین چمن بسیار بد و غیرقابل استفاده است و برای استفاده، نیاز به شخم زدن دارد!


وضعیت بهداشت ورزشگاه تختی صفر است
قاسم هم ورزشکاری است که برای سلامتی یک ساعتی را دور تا دور پیست ورزشگاه نرم‌دویی می‌کند، او هم گفت: خودتان که شرایط بد ورزشگاه را می‌بینید و ظاهر آن شاهد همه چیز است. متاسفانه رسیدگی نمی‌کنند و واقعا به چه کسی بگوییم؟ دفتر مدیرکل ورزش هم در همین محل است اما ورزشگاه از نظر بهداشت وضعیتش صفر است.

ورزش خاک‌ریز اولِ مقابله با آسیب‌های اجتماعی است و بر این اساس نیز وجود اماکن ورزشی مناسب در خوزستان که خاستگاه بسیاری از رشته‌ها از جمله، فوتبال، اسکواش، گلف و ... است، انتظار زیادی نیست. این که ورزشگاه با قدمت تختی که روزانه صدها نوجوان و جوان با هزاران امید و آرزو پا به آن می‌گذارند، به حال خود رها شود، ظلمی در حق این جوانان است. وجود آبخوری‌ها و سرویس‌های بهداشتی مناسب، حداقل شرایطی است که باید در یک مجموعه ورزشی ایجاد شود.

در حالی ورزشگاه تختی به این روز بد گرفتار شده است که نباید خلاءهای ایجاد شده در زمینه اجاره و واگذاری اماکن ورزشی (ماده ۸۸ تنظیم) را که دست اداره‌کل ورزش و جوانان خوزستان را برای کار بهتر و بیشتر در اماکن ورزشی بسته است، نادیده گرفت. این خلاءهای ایجاده شده توسط این ماده، اساسا باعث آسیب به اماکن ورزشی می‌شود، ضمن این که پراکندگی اماکن و حجم نیروهای ناظر بر این اماکن نیز با یکدیگر همخوانی ندارند و از طرفی اماکن با سپرده شدن به دست پیمانکاران فرسوده می‌شوند زیرا برای آن‌ها تنها درآمدزایی اهمیت دارد اما اگر اماکن با ضوابط و آیین‌نامه مشخص در اختیار هیات‌های ورزشی قرار داده شوند و هیات‌ها متولی آن‌ها شوند، این موضوع به مراتب روی نظارت و نگهداری اماکن ورزشی تاثیر بیشتری دارد.

ورزشگاه قدیمی اهواز که به واسطه میزبانی‌های فوتبال و موفقیت‌های بسیار، روزهای پرافتخاری را در قلب خود جا داده است، مدت‌هاست که از بی‌مهری، بی‌مسئولیتی و نبود بودجه، به درد آمده اما هنوز به درمان امیدوار است. پس لطفا به خاطر عزت، نام و قدمت ورزشگاه تختی اهواز هم که شده، کاری برای آن کنید.
گزارش: پریسا زنگنه‌منش - ایسنا