به گزارش خوزستان اسپورت، مسعود رضائیان معاون باشگاه صنعت‌نفت آبادان و مدیرعامل اسبق باشگاه فولاد خوزستان، در گفت‌وگو با فارس به سئوالاتی در خصوص قراردادهای امضا شده در فوتبال ایران به چند سئوال پاسخ داده است که در ادامه می‌خوانید.

فکر می‌کنید دلیل پنهان کاری و اعلام نشدن مبالغ قرارداد مربیان و بازیکنان چیست؟
در گذشته قانونی تعیین شد که به سقف قرارداد 350 میلیونی شهرت گرفت و باشگاه‌ها حق نداشتند بیشتر از این مبلغ به بازیکنان پرداخت کنند اما بسیاری از باشگاه‌ها می‌خواستند بازیکنان بهتری را جذب کنند. به همین دلیل، در مبلغ قرارداد پنهان‌کاری می‌کردند و به غیر از 350 میلیون تومان، رقم‌های دیگری هم به بازیکنان پرداخت می‌شد. رقم‌هایی که گاهی به صورت پول، گاهی به صورت خودرو، خانه، زمین و ... بود. آن زمان می‌شد گفت که چرا قراردادها پنهان‌کاری می‌شود اما به نظر من الان توجیهی نداریم که رقم ها را اعلام نکنیم. البته برخی مدیران مدام در مصاحبه‌های‌شان می‌گویند قراردادهای ما بسیار اقتصادی و کم است. این حرف‌ها بیشتر به صورت شفاهی بیان می‌شود؛ وگرنه همه، مبالغ را می‌دانند. دلیلی ندارد که آنها را اعلام نکنیم.

پس چرا قراردادها اعلام نمی‌شود؟
واقعاً دلیلی برای پنهان‌کاری در قراردادها نمی‌بینم زیرا اعضای هیأت مدیره باشگاه و مدیرعامل می‌دانند که باید چقدر پول بدهند. این مسئله کاملاً واضح و شفاف است و کسی هم از مدیران باشگاه قرار نیست از جیب خودش پول به بازیکنان بدهد. پس محدودیتی در اعلام مبالغ قراردادها نداریم. از سویی دیگر باشگاه‌ها و مدیران آن ترجیح می‌دهند مبالغ پنهان بماند زیرا بحث دلخوری بازیکنان از یکدیگر به خاطر انتشار قراردادها کاهش پیدا می‌کند. وقتی کسی ندادند بازیکن بغل دستی‌اش چقدر دستمزد می‌گیرد، چالشی هم ایجاد نمی‌شود.

در مقطعی در فوتبال ایران مبلغ قراردادها شفاف اعلام شد اما برانکو گفت همسر من هم نمی‌دانست چقدر پول می‌گرفتم و چرا با من چنین کاری کردید؟
در همان اروپا شاید کسی از کسی نپرسد چقدر حقوق می‌گیرد و میزان حقوق و دریافتی خود را به کسی نگوید اما می‌بینیم مبالغ قراردادها کاملاً شفاف بیان می‌شود. فوتبال ما هم که از اروپا الگوبرداری می‌کند، لزومی ندارد مبالغ قراردادها شفاف بیان نشود. یک دلیل دیگر هم برای اعلام نشدن قراردادها وجود دارد؛ اینکه برخی می‌دانند چنین رقم‌هایی را ندارند بدهند و بی‌مورد میلیاردی امضا می‌کنند و آن را هم اعلام نمی‌کنند.

ممکن است اعلام نشدن قراردادها در باشگاه‌های دولتی به خاطر پولشویی یا فرار مالیاتی باشد؟
در باشگاه‌های دولتی بحث پولشویی بسیار کمرنگ است زیرا 5-6 سطح حسابرسی وجود دارد و احتمال پولشویی کم می‌شود.

فرار مالیاتی چطور؟
اگر بازیکنی بخواهد رقم قراردادش کمتر از اصل دستمزدش باشد، برای باشگاه بسیار خوشحال کننده هم هست. در آن صورت دیگر باشگاه رقم بالاتر را پرداخت نمی‌کند و همان رقم اولیه‌ای که در قرارداد آمده را پرداخت خواهد کرد. اگر بازیکنی قرارداد یک میلیاردی داشته باشد و بگوید دستمزدم را 200 میلیون تومان قید کنید تا مالیات کمتری بدهم، باشگاه‌ها از این مسئله استقبال می‌کنند زیرا در صورت پرداخت نشدن بقیه دستمزد، باشگاه می‌تواند ادعا کند که اصل رقم قرارداد را پرداخت کرده است.

اما در برخی موارد شاهدیم که باشگاه‌ها به بازیکنان ایرانی یا خارجی یا حتی مربیان می‌گویند که مالیات‌تان را ما می‌دهیم؟
این یک تخلف است اما جالب است بدانید در یکی از معدود جاهایی که چنین تخلفی رخ داد، خود فدراسیون بود. بهتر است باشگاه‌ها به جای آنکه پرداخت مالیات بازیکن را برعهده بگیرند، مبلغ اصلی قرارداد را به بازیکن بدهند و از او بخواهند که مالیاتش را خودش بدهد.

فدراسیون در چه موردی تخلف کرده؟ منظورتان قرارداد برانکو در زمان سرمربیگری تیم ملی است؟
قرارداد کی‌روش. فدراسیون 2 قانون برای باشگاه‌ها وضع کرد. اول اینکه مالیات هیچ بازیکنی را باشگاه نباید بپردازد؛ این بازیکن چینی و ژاپنی باشد یا برزیلی و آرژانتینی. مالیات را خود بازیکن باید بدهد. دومین قانون وضع شده هم این بود که قراردادها باید به ریال باشد؛ نه به دلار. در قراردادهای تیپی که فدراسیون داشت، مبلغ قرارداد به ریال قید شده است. البته برخی بازیکنان و مربیان خارجی یک قرارداد دلاری می‌خواستند تا به فیفا ارائه بدهند اما زمانی که کی‌روش آمد، این قوانین رعایت نشد. او مربی فراتر از مدیرانش بود.

اما باشگاه‌ها هم قرارداد دلاری امضا کرده‌اند.
بله. زمانی که دلار 4 هزار تومان بود و قرارداد 200 هزار دلاری با بازیکن امضا می‌شد، رقم 800 میلیون تومان به ریال در قرارداد ذکر می‌شد ولی مشکل از جایی شروع شد که دستمزد بازیکنان و مربیان خارجی پرداخت نشد. نرخ دلار به 18 هزار تومان رسید و بازیکنان و مربیان خارجی به فیفا شکایت کردند. اکنون هم بسیاری از بازیکنان و مربیان خارجی که می‌آیند، فقط خواهان قرارداد دلاری هستند زیرا به خاطر بدحسابی‌هایی که باشگاه‌ها انجام دادند، احتمالاً می‌دانند کارشان به کجا می‌رسد. از سویی، ارزش پول ما ثبات لازم را ندارد.